Mercè Rodoreda

w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
w
Auteur Mercè Rodoreda

w
Mercè Rodoreda (10 oktober 1908 – 13 april 1983) was een Catalaans schrijfster. Zij wordt beschouwd als de belangrijkste naoorlogse Catalaanse schrijfster. Haar roman La Plaça del Diamant, in het Nederlands vertaald met de titel Colometa, is een van de bekendste Catalaanse romans en is na de eerste druk in twintig talen vertaald. De roman wordt gerekend tot een van de beste romans over de Spaanse Burgeroorlog.

Mercè Rodoreda werd geboren in Barcelona. Op 10 oktober 1928, haar 20ste verjaardag, trouwde ze met haar 14 jaar oudere oom Joan Gurguí. In 1929 kreeg ze haar zoon Jordi, haar enige kind. Ze begon haar carrière als schrijfster van korte verhalen in tijdschriften, als ontsnapping uit haar ongelukkige huwelijk. Ze schreef in die tijd psychologische verhalen en in 1936 verscheen haar eerste roman Aloma, waarmee ze ‘De Crexell prijs’ won. Omdat ze niet helemaal tevreden was over haar werk en leven in die periode besloot ze jaren later, ondanks het succes van Aloma, de roman te herschrijven en werd deze in 1968 opnieuw uitgegeven.

Bij het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog werkte ze voor de Catalaanse overheid, de Generalitat de Catalunya (de regering en het bestuur van de autonome regio Catalonië ). In januari 1939 besloot ze op aanraden van haar moeder, en omdat ze in het Catalaans schreef en bang was voor represailles, Catalonië en haar man te verlaten en in Frankrijk te gaan wonen. In Frankrijk begint ze een relatie met de eveneens gevluchte Catalaanse schrijver Armand Obiols. In 1954 vertrok ze naar Zwitserland, waar ze in Genève woonde en weer begon met schrijven. In 1957 werd Vint-i-dos contes (Tweeëntwintig verhalen) gepubliceerd, waarmee ze ‘De Víctor Català prijs’ won. Ook met El Carrer de les Camèlies (De straat met de camelia’s) won ze in 1966 verschillende prijzen, o.a. ‘De Premio Sant Jordi de la novela’, en in 1968 De Serra d’Or-kritiekprijs voor literatuur en essay’. In 1970 ging ze in Catalonië in Romanyà de la Selva wonen, haar laatste verblijfplaats, en voltooide in 1974 de roman Mirall trencat (Gebroken spiegel), hiervoor ontving ze in 1976 ‘El premi Lletra d‘Or’. In 1980 verschenen o.a. Viatges i flors (Reizen en bloemen) en Quanta, quanta guerra(Hoeveel oorlog), in welk jaar ze ook ‘Premi d’Honor de les Lletres Catalanes'(Ereprijs van de Catalaanse letteren) won. Gedurende haar laatste levensjaren veranderde haar psychologische schrijfstijl naar een meer symbolische en cryptische vorm. In 1982 kreeg ze nogmaals ‘De Serra d’Or-kritiekprijs voor literatuur en essay’.
In 1998 werd er een literatuurprijs naar haar genoemd, ‘De Mercè Rodoreda-prijs voor korte verhalen’. Ze werd erelid van ‘De Associació d’Escriptors en Llengua Catalana'(De Catalaanse Schrijversvereniging). De bibliotheek van Castell-Platja d’Aro is naar haar genoemd.

Ze overleed op 13 april 1983 in Romanyà de la Selva aan leverkanker en is daar begraven.

In 2008, ter viering van haar honderdste geboortejaar, regisseerde Ricard Salvat i Ferré het stuk Un dia Mirall trencat naar de gelijknamige roman in het Teatre Borràs in Barcelona.

Mercè Rodoreda: ‘Ik heb een vergetelheid ontwikkeld voor alles dat mijn geest kan schaden en een bewondering voor alle dingen die goed voor me zijn. Het betekent niet dat ik geen kwaad, leed en perversiteit ben tegengekomen. Niets menselijks is me vreemd. Maar onschuld is ontwapenend, het houdt mijn hart open. Onschuldige literaire karakters maken al mijn tederheid in me wakker en het doet me goed met hen samen te zijn. Ze zijn mijn grote vrienden.’

In het Catalaans zijn verschenen:
Aloma (Aloma, 1936 en 1968)
Vint-i-dos contes (Tweeëntwintig verhalen, 1958)
La Plaça del Diamant (Colometa, 1962)
El carrer de les camèlies (De straat met de camelia’s, 1966)
Jardí vora el mar (Een tuin bij de zee, 1967)
Mirall Trencat (Gebroken spiegel, 1974)
Semblava de seda i altres contes (Het leek op zijde en andere verhalen, 1978)
Quanta, quanta guerra (Hoeveel oorlog, 1980)
Viatges i flors (Reizen en bloemen, 1980)
La mort i la primavera (De dood en de lente, 1986)

In het Nederlands zijn verschenen: 
In de Cameliastraat (El carrer de les camèlies), Menken Kasander & Wigman Uitgevers, 2013, vertaling Frans Oosterholt. Voor info klik hier.
Tuin aan zee (Jardí vora el mar), Menken Kasander & Wigman Uitgevers, 2014, vertaling Frans Oosterholt.
Colometa (La Plaça del Diamant), Menken Kasander & Wigman Uitgevers, 2016,
vertaling Elly Bovée. Voor info klik hier

Menken Kasander & Wigman Uitgevers van De Spaanse Bibliotheek,
www.mkw-uitgevers.nl

Colometa (La Plaça del Diamant), De Bezige Bij, 1987, vertaling Elly de Vries-Bovée.
Colometa (La Plaça del Diamant), Meulenhoff, 2007, vertaling Adri Boon.
Gebroken Spiegel (Mirall trencat), De Bezige Bij, 1991, vertaling Robert Adelaar.
Gebroken Spiegel (Mirall trencat), Meulenhoff, 2008, vertaling Elly Bovée.
Aloma, De Bezige Bij, 1993, vertaling Robert Adelaar.
Mijn Cristina en andere verhalen (La meva Cristina i altres contes), De Bezige Bij, 1993, vertaling Elly de Vries-Bovée.

De voorstelling Colometa     Rosmarie over Colometa      Colometa voor wie en waar?

Recensies en reacties     Contact en boeken

Reacties zijn gesloten.